www.animalz.fora.pl

Idusia

Dość "popularna" choroba wśród kotków, postanowiłam wrzucić

________________________________________________________
Koci katar to choroba zakaźna. W jej zespół wchodzi zapalenie jamy nosowej, górnych dróg oddechowych, jamy ustnej i spojówek. Jest to choroba uleczalna, ale czasem może powodować śmierć u młodych kociąt.

Choroba ta jest wywoływana przez dwa wirusy: herpeswirus typu 1 (FHV-1) oraz caliciwirus (FCV), a także poprzez różnorakie bakterie i zarazki. Herpeswirus jest mało odporny na czynniki środowiska zewnętrznego. Niszczy go wysoka temperatura oraz wszystkie powszechnie używane środki dezynfekcyjne. Jednak caliciwirus kota jest znacznie odporniejszy. W środowisku zewnętrznym może przetrwać do 10 dni. O wiele słabiej reaguje na środki dezynfekcyjne.

Nosicielami zarazków kociego kataru są koty. Mogą one zarażać nawet do 3 miesięcy od ustąpienia objawów choroby. Mogą też być bezobjawowymi nosicielami przez całe życie. Zarazki znajdują się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w kale i moczu.
Jak dochodzi do zarażenia ?

Do zarażenia katarem może dojść poprzez kontakt z chorym kotem lub jego wydzielinami, kontakt z kotem będącym nosicielem, a także przez wspólne kuwety, klatki, miski, ręce właścicieli.

Do zarażenia się FHV-1 może dojść także przy przedostaniu się wirusów z chorej matki na kocięta podczas ciąży, bądź drogą płciową podczas krycia. Wirusy mogą także zostać przyniesione na ubraniu czy butach. Na koci katar najczęściej chorują koty mieszkające w większych skupiskach: schroniskach, hodowlach, piwnicach. Zazwyczaj chorują kocięta, które utraciły naturalną odporność, czyli w wieku powyżej 6-12 tygodni.
Objawy

Przebieg i czas trwania choroby jest różny – zależy od siły, z jaką wirus zaatakował a także od tego, w jakim wieku i kondycji jest kot. Na początku choroby pojawia się kichanie oraz przezroczysty wypływ z nosa i oczu. Kolejno następuje zapalenie spojówek, gorączka, brak apetytu. Zwierzę jest osowiałe i bardzo dużo śpi. Wydzielina z oczu zamienia się w ropę. Czasem zwierzę może się obficie ślinić.

Wszystkie te objawy występują bez względu na to, jaki wirus zaatakował kota. Jednak występują także objawy specyficzne dla obu wirusów:

HERPESWIRUS

- zapalenie spojówki oraz rogówki, wrzód rogówki (nieleczony może spowodować usunięcie oka); nieodwracalne zmiany powodujące przewlekłe zapalenie spojówek;

- zapalenie jamy nosowej, silne uszkodzenie jej nabłonka oraz obumarcie części małżowin nosowych; poważne zmiany powodują przewlekłe zapalenie jamy nosowej, co objawia się częstym kichaniem, chrapaniem, surowiczą wydzieliną z nosa; co pewien czas stan zdrowia kota pogarsza się, wydzielina z nosa staje się ropna, kot traci apetyt;

-przy zarażeniu podczas krycia: zapalenie pochwy, szyjki macicy bądź okresowa utrata płodności; zarażenie płodów poprzez macicę powoduje ich poronienie bądź urodzenie bardzo słabych kociąt, które na krótko po urodzeniu umierają z objawami zapalenia płuc.

CALICIWIRUS

-zapalenie jamy ustnej i dziąseł, nadżerki i owrzodzenia na języku czy podniebieniu (powodują nieprzyjemny zapach z pyska), brak apetytu spowodowany bólem; może prowadzić do przewlekłego zapalenia jamy ustnej;

-zapalenie oskrzeli i płuc, zakażenia bakteryjne, silna gorączka, brak apetytu, problemy z oddychaniem; stan ten może doprowadzić do obrzęku płuc i śmierci;

-u młodych kotów atak na mięśnie i stawy, wysoka temperatura, obrzęk stawów i mięśni kończyn; apetyt i pragnienie są zachowane, jednak jedzenie i picie musi być podsuwane bardzo blisko z powodu niemożności poruszania się; po 3-4 dniach następuje poprawa;

-nowy szczep caliciwirusa, wykryty w USA, powoduje bardzo ostrą chorobę; wysoka gorączka, obrzęk i owrzodzenie pyska oraz łap, brak apetytu i pragnienia, krosty w okolicach poduszek łap, wyłysienia na pysku, duszności, wypływ z oczu i nosa, owrzodzenie jamy ustnej; podniesiony poziom bilirubiny i krwinek białych, a niski albumin w wynikach badań krwi; do tej pory nie stwierdzono wykrycia tego szczepu w Europie.

LECZENIE

Podczas leczenia choroby przede wszystkim należy łagodzić jej objawy i pomagać organizmowi w walce z wirusem. W tym celu podaje się antybiotyki i witaminy. Ważnym elementem kuracji jest usuwanie wydzielin z okolic nosa i oczu. Przemywanie wacikiem namoczonym w ciepłej wodzie i otwieranie zaropiałych oczu ratuje wzrok, gdyż zaklejone przez dłuższy czas mogą wygnić. Kota należy umieścić w pomieszczeniu cichym i spokojnym, o dużej wilgotności np. łazience. Zmniejsza to odwodnienie i ułatwia oddychanie. Miejsca zmacerowane przez wysięk powinno się pokrywać maścią łagodzącą. Należy zachęcać kota do jedzenia, poprzez dawanie silnie pachnącego pokarmu, gdyż może mieć osłabiony węch.

Przy objawach owrzodzenia jamy ustnej podaje się pokarm półpłynny. W wypadku gdy kot zupełnie odmawia przyjmowania pokarmów, konieczne jest odżywianie go „na siłę”, dożylne lub poprzez założenie sondy doprzełykowej. Należy też stosować odpowiednio dobrane przez weterynarza leki: środki przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, antybiotyki, maści lub krople do oczu, środki wzmacniające odporności, interferon (przy zakażeniu herpeswirusem), środki rozrzedzające wydzielinę w drogach oddechowych. Zaleca się także podawanie preparatów lizyny (dostępne jedynie w USA, skąd można je sprowadzić), które łagodzą objawy choroby i zapobiegają nawrotom.

ZAPOBIEGANIE

Niestety, kota nie można uchronić całkowicie przed kocim katarem. Można jednak zminimalizować to ryzyko, szczepiąc go na tą chorobę. Zazwyczaj stosuje się szczepionki skojarzone, czyli takie, która zabezpieczą kota także przed innymi chorobami. Najlepiej jest szczepić kocięta w 8-12 tygodniu życia. Następną szczepionkę podaje się po upływie roku, kolejne co 3 lata. Jeśli koty żyją w większym stadzie, hodowli czy schronisku, szczepienia należy powtarzać częściej, co rok. Kot dzięki temu choruje rzadziej, a objawy choroby są znacznie łagodniejsze i łatwiejsze do pokonania.
Najważniejszym jednak elementem w zwalczaniu kociego kataru jest odpowiednia higiena i przestrzeganie zasad czystości. Jest to szczególnie ważne wśród dużych grup kotów, by zwalczyć przechodzenie wirusów z jednego kota na drugiego. U kotów domowych, które nie wychodzą z domu, należy ograniczyć kontakt z rzeczami przynoszonymi z zewnątrz – butami, ubraniami itp. W przypadku dużej grupy kotów, należy przyjmować do krycia tylko koty zaszczepione (minimum 4 tygodnie przed kryciem), izolować ciężarne i karmiące kotki od innych kotów, jak najczęściej dezynfekować miski, klatki, kuwety, zabawki, posłania preparatem zabijającym wirusy (nieszkodliwym dla kotów). Ponadto młode koty muszą mieć zapewnione osobne pomieszczenia, aż do czasu, gdy po drugim szczepieniu w 12 tygodniu życia nie upłynie minimum tydzień. Koty, u których pojawiły się objawy kociego kataru, muszą być odizolowane, posiadać własne miski, kuwety, posłania i zabawki, z którymi nie będą miały styczności koty zdrowe. O chore osobniki należy zadbać, pielęgnować je i karmić – po każdym kontakcie z nimi należy dokładnie myć ręce, twarz oraz zmieniać ubranie.
___________________________________________________________
Przepraszam, ale jakoś się rozciągnęło.
Aha i źródło : [link widoczny dla zalogowanych]

Patt

no tak, wyjątkowo paskudna choroba